Stel je voor. Je staat op, kijkt op je horloge, en nog voor je een slok koffie hebt genomen weet je: je hebt vannacht “slechts” 6 uur en 13 minuten geslapen. Je stress-score is oranje. Je herstel is “matig”. Je stappen van gisteren? Net niet gehaald. En je dag moet nog beginnen.
Herkenbaar?
Je bent niet alleen. De jongste Tour de France stond bol van de verhalen over mentale druk bij renners. Burn-out, stress, het gevoel dat het nooit genoeg is. En dat terwijl ze alles meten wat los en vast zit: slaap, voeding, wattages, hartslag, herstel, stress. Alles wordt becijferd, alles wordt gemonitord. Maar zijn sporters dan mentaal zwakker geworden? Of is er iets anders aan de hand?
De paradox van technologie: Meer data, minder rust
Technologie is bedoeld om ons leven makkelijker te maken. Wearables, apps, trackers: ze beloven inzicht, controle, vooruitgang. Maar wat als diezelfde technologie je juist verder van huis brengt? Wat als je, in plaats van rust en overzicht, alleen maar méér druk en onrust voelt?
Het klinkt misschien gek uit de mond van een conditietrainer. Ja, ik gebruik ook wearables. Ze zijn handig. Maar ik ben er niet afhankelijk van. Ik check ze af en toe, als een soort controle. Klopt mijn gevoel nog met de cijfers? Prima. Maar ik laat mijn humeur, mijn motivatie, mijn dag niet bepalen door een getal op een scherm.
En dat is precies waar het bij veel mensen misgaat.
De Slaaf van de Smartwatch
Even terug naar de Tour. Ex-prof Serge Pauwels verwoordde het treffend in dit
“Alles wordt gemeten en becijferd. Het is belangrijk als renner om daarin niet te verdrinken.” Hij ziet hoe jonge renners zichzelf verliezen in de data. Slaap, voeding, training – alles onder controle, maar het gevoel? Dat raakt zoek.
Sportpsycholoog Rudy Heylen gaat nog een stap verder. In
Waardoor is druk op toprenners toegenomen? “Ze kunnen niet meer vluchten” | sporza
legt hij uit hoe de druk op sporters is toegenomen door “overprofessionalisering”. Renners kunnen niet meer vluchten. “Als ze het even rustig aan doen op training, hangt de trainer aan de lijn om te vragen waarom ze enkele blokken minder hebben gedaan.” Je mag nooit helemaal loskomen van het gevoel.
En dat is niet alleen bij profs zo. Ook bij gewone mensen – drukke professionals, ouders, ondernemers – zie ik het elke dag. Je wordt slaaf van de cijfers. Je laat je humeur afhangen van je slaapscore. Je voelt je schuldig als je je stappendoel niet haalt. Je denkt dat je niet goed bezig bent als je horloge zegt dat je “matig” hebt gepresteerd.
Maar weet je wat het gekke is? Het beste meetinstrument heb je al. Gratis. Zonder abonnement. Je gevoel.
Het vergeten instrument: Je gevoel
Ik weet nog goed, vroeger als wielrenner. Tijdens inspanningstesten kon ik mijn lactaatdrempel perfect voorspellen. Mijn hartslag? Geen probleem om die in te schatten. Het vermogen dat ik kon trappen, en hoelang ik dat kon volhouden? Ik voelde het gewoon. Niet omdat ik een of andere supermens was, maar omdat ik mijn gevoel had getraind.
Tegenwoordig zie ik te veel mensen die eerst hun data checken, en pas daarna hun gevoel. Ze laten hun motivatie afhangen van een getal. Maar data is ook maar data. Wij zijn mensen, geen machines.
En dat geldt niet alleen voor topsporters. Ook voor jou, als je gewoon fitter wilt worden, meer energie wilt, of eindelijk eens wilt volhouden. Je gevoel is je belangrijkste instrument. Maar je moet het wel leren gebruiken.
De gevaarlijke keerzijde van altijd meten
Waarom is dat zo gevaarlijk, dat eeuwige meten? Simpel. Te veel data geeft geen ruimte voor excuses. De druk om te presteren wordt te groot. Je krijgt stress, je raakt mentaal overbelast. Je voelt je nooit goed genoeg.
Kijk maar naar het verhaal van Tibo De Smet, een jonge atleet die zijn passie zag veranderen in een mentale strijd. In
vertelt hij hoe de hyperfocus op presteren hem zijn plezier kostte. Zijn sport werd zijn volledige identiteit. Het resultaat? Burn-out. Geen energie meer, geen motivatie, alleen nog maar druk.
Of luister naar deze podcast met Bart Lemmen, profrenner bij Visma | Lease a Bike. Hij spreekt openhartig over de mentale strijd. “Je geest is moe, niet je lichaam.” Hij heeft het over de Rate of Perceived Exertion (RPE) – hoe zwaar voelt iets? – en hoe belangrijk het is om niet alleen op de cijfers te vertrouwen.
Te veel data = te veel druk = te weinig gevoel
Waarom gevoel werkt (en data niet)
Misschien denk je nu: “Maar Kurt, zonder data weet ik toch niet of ik goed bezig ben?” Goeie vraag. Maar laat me je een voorbeeld geven.
Ik ken veel atleten die, als ze zichzelf een beetje ruimte geven – een excuus, een slechte dag, materiaal dat niet meewerkt – juist beter gaan presteren. Omdat ze met minder verwachtingen starten. Tijdens de wedstrijd merken ze dat het goed gaat, krijgen ze motivatie, en presteren ze beter dan de cijfers voorspellen.
Hetzelfde geldt voor jou. Als je altijd op je cijfers focust, raak je gestrest als het even niet lukt. Maar als je leert vertrouwen op je gevoel, kun je veel meer aan dan je denkt. Je krijgt ruimte om te groeien, om te herstellen, om te genieten.
Tips: Hoe je weer leren voelen (zonder je wearable weg te gooien)
Goed, nu denk je misschien: “Moet ik dan mijn smartwatch in de vuilbak gooien?” Nee hoor. Wearables zijn niet slecht. Ze zijn een hulpmiddel, geen doel op zich. Het gaat erom hoe je ermee omgaat.
Hier zijn een paar tips om je gevoel weer centraal te zetten – en je wearable slim te gebruiken.
- Gebruik je data als spiegel, niet als stuur
Check je cijfers, maar laat ze niet je dag bepalen. Zie ze als feedback, niet als oordeel. Voel je je goed, maar zegt je horloge van niet? Vertrouw dan op jezelf.
- Plan af en toe een “blinde training”
Doe eens een training zonder op je scherm te kijken. Geen hartslag, geen snelheid, geen stappen. Gewoon voelen. Hoe zwaar is het? Hoe snel herstel je? Wat zegt je ademhaling? Je zult merken dat je lichaam veel meer weet dan je denkt.
- Leer het verschil tussen moe en “moe”
Soms is je lichaam moe, soms is je hoofd moe. Dat verschil leer je alleen door te voelen. Bart Lemmen zegt het mooi in deze podcast: “Je geest is moe, niet je lichaam.” Neem af en toe bewust rust, maar wees eerlijk tegen jezelf: is het echt je lijf, of is het je hoofd?
- Geef jezelf ruimte voor imperfectie
Niet elke dag hoeft perfect te zijn. Soms is het goed om een excuus te hebben. Materiaalpech, slecht weer, een drukke dag – het hoort erbij. Laat het los, en focus op wat wél lukt. Je zult zien dat je motivatie vanzelf terugkomt.
- Train je gevoel, net zoals je je spieren traint
Gevoel is geen vaag iets. Je kunt het trainen. Door bewust te bewegen, te ademen, te luisteren naar je lichaam. In mijn Bioflow programma leer ik je precies hoe je dat doet – stap voor stap, zonder dat je je hele leven hoeft om te gooien.
- Maak van je wearable een bondgenoot, geen baas
Gebruik je smartwatch als een hulpmiddel, niet als een slavendrijver. Af en toe checken is prima. Maar vertrouw vooral op jezelf. Je gevoel is het beste instrument dat je hebt.
De balans herstellen: van data-slaaf naar meester over je gevoel
Misschien herken je dit: je weet dat je meer op je gevoel moet vertrouwen, maar de cijfers op je scherm blijven schreeuwen om aandacht. Hoe doorbreek je die cyclus? Hoe train je dat ondergesneeuwde gevoel weer scherp, net zoals je je spieren traint?
Dat is precies de kern van mijn Bioflow programma. We gooien je wearable niet weg, maar we zetten hem op zijn plek: als hulpmiddel, niet als baas. Ik leer je stap voor stap hoe je de signalen van je lichaam weer herkent, vertrouwt en gebruikt om sterker, fitter en veerkrachtiger te worden. Geen vage theorie, maar concrete technieken om de balans tussen data en intuïtie voorgoed te herstellen.
Voel je dat het tijd is om het roer over te nemen van je smartwatch? Ontdek hoe je met Bioflow niet harder, maar slimmer traint.
Tot snel,
Kurt
P.S. Je hoeft niet te kiezen tussen meten en voelen. Het geheim zit in de juiste balans. Maar die balans? Die leer je niet uit een app. Die leer je door te doen. En daar help ik je graag bij.